دستور کارِ مشترکِ درجه ی یک دستگاه ها را در زمینه ی مسائل اقتصادی، کمک به تحقّق شعار سال قرار بدهیم. یعنی این که سرمایه گذاری برای تولید شعار بشود و همه خود را موظّف بدانند برای این کار، کشور را از بسیاری از مشکلات نجات خواهد داد.

آقای نوشادی به حبیب الله کریمی می گوید از منطقه خارج شویم ولی حبیب الله کریمی می گوید نه کجا برویم، بچه ها در مقر تطبیق هستند ما باید برویم ببینیم وضعیتشان چطور است.

در جمعه ی آخر ماه رمضان حرکت عظیمی را انجام دادند و مطالب زیادی از این اجتماع عظیم مردم به دنیا منعکس شد؛ آنهایی که باید بفهمند، آنهایی که باید بشناسند ملّت ایران را، خیلی پیامها را از این اجتماع عظیمِ شما مردم عزیز در تهران، در شهرهای گوناگون ــ بزرگ و کوچک ــ [دریافت کردند و] مردم توانستند این پیام را برسانند و کار بسیار مهمّی انجام گرفت. رشد قلبی همراه با تلاش سیاسی و تحرّک ایمانی، دستاورد این ماه رمضانی بود که گذشت؛ این را حفظ کنیم.

در سال سوّم هجرت، پیغمبر اکرم کسی مثل حمزه را از دست داد؛ در جنگ اُحد، حمزه از کنار پیغمبر رفت. فقط هم حمزه نبود، [بلکه] برجسته ترین شان حمزه بود، وَالّا شجاعان دیگر، یاران دیگر رفتند؛ این مال سال سوّم هجرت است. سال چهارم هجرت و پنجم هجرت، پیغمبر بسیار قوی تر از سال سوّم هجرت بود؛ یعنی از دست دادن شخصیّت های برجسته به هیچ وجه به معنای عقب گرد، عقب رفت، ضعیف شدن نیست، اگر چنانچه دو عامل وجود داشته باشد که یکی عبارت است از آرمان ، دوّمی تلاش ؛ آرمان و تلاش. اگر این دو عامل در یک ملّتی وجود داشته باشد، بودن و نبودن شخصیّت ها خسارت است منتها به حرکت کلّی ضربه ای نمیزند.

بعضی از دولتهای قلدر ــ واقعاً بنده هیچ تعبیری مناسب تر برای بعضی از شخصیّت ها و رؤسای خارجی، جز همین کلمه ی قلدر سراغ ندارم ــ اصرار به مذاکره میکنند، مذاکره ی آنها برای حلّ مسائل نیست، برای تحکّم است. [میگویند] مذاکره کنیم تا آنچه را که میخواهیم، بر طرف مذاکره ــ که آن طرف میز نشسته تحمیل کنیم؛ اگر قبول کرد که چه بهتر، اگر قبول نکرد جنجال راه بیندازیم که اینها از میز مذاکره فاصله گرفتند، از پای میز بلند شدند! این تحکّم است. مذاکره برای آنها راهی است، مسیری است برای طرح توقّعات جدید.

یکی از خواسته ها و دل خوشی های همیشه ی بشر در طول تاریخ بوده. هیچ زمانی را شما در تاریخ بشر پیدا نمیکنید که انسانها در آنجا منتظر عدالت نباشند، آرزوی منجی نداشته باشند. این آرزو، طبق تعالیم شیعه، محقّق خواهد شد؛ بدون تردید. البتّه شیعه و غیر شیعه در اصلِ حضور حضرت مهدی (سلام الله علیه) تردیدی ندارند، همه اجماع بر این معنا دارند، لکن خصوصیّت شیعه این است که حضرت مهدی را با خصوصیّات، با شخص، با نام، نام پدر، نام مادر، می شناسد؛ این از خصوصیّات ما است. امیدواریم ان شاءالله چشمهای ما روشن بشود به زیارت این بزرگوار.

ارتش جمهوری اسلامی در واقع همان خطّی را حرکت کرد که آن روز آن جوانها آمدند در مدرسه ی علوی و آن حماسه ی شجاعانه را آفریدند. در واقع نوزدهم بهمن باید روز تولّد ارتش جدید ایران شناخته بشود. شاید بتوان گفت که آن عاملی که توانست افراد متعدّدی، شخصیّت های برجسته ای را از درون ارتش به میدان انقلاب بکشاند، همین حرکت این جوانها در روز نوزدهم بهمن بود.

من امروز فقط یک نکته را عرض میکنم و توقّع دارم که مردم عزیزمان و شنوندگان این سخن به این نکته التفات داشته باشند و توجّه کنند. آن نکته این است که ما هر وقت به قرآن مراجعه میکنیم، توجّه داشته باشیم که قرآن معجزه ی پیغمبر است. قرآن معجزه است؛ یعنی خدای متعال به وسیله ی قرآن، اثبات نبوّت نبیّ مکرّم اسلام را کرده؛ این مسئله ی خیلی مهمّی است.

به نظر من ما یک کار مهمّ رسانه ای نیاز داریم. آیا این پیشرفتهایی را که شما اینجا گزارش دادید و ما شنیدیم، همه ی جوانهای ما میدانند؟ دانشجویان ما میدانند؟ کسانی که مایلند در کشور فعّالیّت کنند، اثر بگذارند، توانایی هایش را در خودشان می بینند، آنها میدانند

بزرگداشت حادثه ی نوزدهم دی ۵۶ از دو نظر لازم و ضروری است: اوّلاً از این نظر که روز نوزدهم دی سال ۵۶ یکی از قلّه های تاریخ کشور ما است؛ یعنی هر کسی در آینده به تاریخ کشور نگاه کند، یکی از برجسته ترین نقاط این تاریخ، همین روزی است که شما به مناسبت آن در اینجا اجتماع کرده اید؛ چون این روز بود که یک حرکت عظیمی را در کشور به راه انداخت و این حرکت عظیم به یک انقلاب عظیمی منتهی شد که دنیا را تکان داد، نقشه ی سیاسی دنیا را تغییر داد